Doğum ve ilk karşılaşmada hissedilen duygular evrensel midir?

🤱

“Onu ilk gördüğümde filmlerdeki gibi şahane duygular yaşamadım ve hep bunun suçluluğunu hissettim” diyen anneler o kadar çok ki!

🤱

Her duygu gibi o “ilk” anın duygusu da kişiye özel değil midir oysaki?

Bazılarımız pişmanlık, kızgınlık, yetersizlik, başarısızlık ( özellikle sezaryen doğumlarda çok sık duyarım), ümitsizlik, korku, kaygı, tükenmişlik, isteksizlik hissedebiliyoruz. Hormonal değişikliğin de eklenmesiyle bebeğinin yüzünü görmek istememe halleri de olabilmekte.

Bunun yanısıra bazılarımız da rahatlama, heyecan, gurur, yoğun sevgi, şefkat gibi duygular hissederiz.

.

Duygunun doğrusu yanlışı yoktur!

Hissettiğimiz her duygu gerçek ve bize özgüdür.

.

Bu duyguların ne kadarı ne kadar süre devam etti, tetikleyicileri nelerdi, arka planda neler bu duyguya götürüyor.. buralara bakmak gerekir.

🤱

Bilmediğimiz ve provasını yapamadığımız bir an için, “his” beklentisine girmek bizi hayal kırıklığına götürebilir.

.

Bağlanma çift taraflı doğal bir ihtiyaçtır. Bebekten anneye, anneden bebeğe…Yalnızca bebek annesine değil, anne de bebeğine bağlanma ihtiyacındadır.

Geçmiş deneyimlerde olan bazı engeller, annenin bebeğine  bağlanmasını sekteye uğratıyor gibi gözükse de, yeniden kurulan sağlıklı bağ ile zayıf olan alan güçlendirilebilir.

🤱

Doğduğunda onu isteyememiş olmak ilişkiyi ömür boyu etkilemek zorunda değildir!

Unutmayın 😍

🚂 Tren hiç bir zaman kaçmıyor!