Gelin Baba’ları konuşalım..

Çocuk gelişiminde hep "anne" den bahsedilir ki bu biz anneler için mutluluk verici olmakla birlikte sorumluluğumuzun çok büyük olması sebebiyle kaygı uyandırıcı da bir durumdur. Peki babalar bu işin neresinde? Onlar çocuklarımızın kişilik gelişimlerinde ne kadar etkilililer?

0-3 yaş arası çocuğun gözü anneden başkasını pek görmez. Annem yedirsin, annem giydirsin, annem uyutsun, annem olsun çamurdan olsun☺️

3 yaşlarda, hem zihinsel hem duygusal-sosyal gelişimin hız kazanmasıyla, başını annesinin koynundan kaldıran çocuk bir diğer güvenilir olanı görür. Baba sahneye girmiştir ( zaten sahnede olmasına rağmen spotlar anneyi göstermiştir hep)

Anneden aldıklarıyla kendilik tasarımını oluşturan çocuk artık "diğerleri"yle ilgili de bir tasarım oluşturmaya çalışır. Acaba onlar nasıldır? Ona nasıl davranacaklardır? Güvenilirler midir?

Tüm insanoğlunu temsilen, o büyük metaforik kalabalığın önünde duran kişi BABAdır. Muhtemelen o nasılsa geridekiler de öyledir.

Babasıyla ilişkide kendini konumlandırışı, sosyal ortamlarda ve ilişkilerdeki yerini temsil eder. Baba çocuğu sosyal hayata davet edendir.

Çocuğun zihninde cezayı temsil eden bir baba korkuyu çağrıştırır. Sosyal ilişkide de cezalandırılma korkusu yaşama ihtimali artar.

Öte yandan uzak, kopuk ve sınırları belli olmayan babadan destek ihtiyacı alamadığında boşluk duygusuyla otorite sorunları yaşar.

Yakın, sınırları net, tutarlı, anlayışlı, model olan, koruyucu ve konuşkan bir baba, çocuk için bir nimettir. Sosyal hayata atıldığında ilişkiyi başlatma, devam ettirme ve gerekirse sonlandırma konusunda kendine güvenebilir.

Ah babalar!!

Varlığınız 7 kilide bedeldir evde.

Babaları tarafından onaylanan, görülen ve sevildiğini hisseden çocukların özgüvenini hiç bir kuvvet kolay kolay bozamaz.

İyi ki varsınız ve hep olun🙏